Total Pageviews

Friday, September 15, 2006

Marihuana erretzaile bati gutuna

[Dominique Morin drogetan, indarkeriana eta sexuan murgilduta bizi izan zen zenbait urtetan. Frantzian nahiko ezaguna da. Liburu bat idatzi du: Le sida a fait de moi un témoin . Testu honetan drogan sartuta dagoen bati zuzendu nahi dio mezu bat, bere esperientziaren ikuspuntutik]

Zuregana zuzentzen naiz, ze nik ere neure nerabezaroa galdu bainuen marihuana erretzen. Garai hartan inork ez zidan esan erretzeari utzi behar niola. Zaila izan zen uztea, eta oroitzapen mingarria gordetzen dut horretatik: garai hartan, gainera, neska batek SIDA kutsatu zidan. Nola lagundu drogatzen direnei edo tentatuta daudenei hori ez egiteko? Nik nire testigantza ematen dut eskoletan gazteen aurrean edota beste leku batzuetan, honen gainean hausnartu dezaten.
Asko harritzen nau beren arretak. Eskertuta eta guzti sentitzen dira. Badakite egia esaten dudana, baita drogatzen direnek ere. Hatxisak ez du ezer konpontzen. Are gehiago, erretzaileari bere bizitza eraikitzea galarazten dio. Zure inguruan, zenbatek erretzen dute "porroa"? Batzuk horrekin identifikatzen dira, beste erretzaileek baloratuta sentitzen dira. Beste batzuk bere legalizazioaren esperoan daude. Nola eurei errua bota, biktimak dira eta!... zu eta biok bezala. Hala ere, drogak anestesiatua izango ote dira kapaz horren gainean egoki solasteko?

Zergatik cannabis erretzeari utzi? Menpekoak egiten gaituelako; drogak gure gaitasunak akatzen dituelako; gure existentzia birtual bilakatzen delako. Edozein erantzukizun hartzeko edo erabaki libreak hartzeko ezgai bilakatzen gara. Labur esanda, denbora eta energia galtze bat da! Zenbat kannabis erretzaile bilakatu dira menpekoak? Badakit, zaila da onartzen. Horretaz jabetzeak beldurra eman diezaguke, edota gure autoestima gal genezake. Baina erreakzionatzera ere eraman gaitzake. Horixe bera espero dut. Ikasketa-proiektu bat aurrera eramateko edo proiektu pertsonal bat gauzatzeko askatasuna aukeratu behar da, droga aukeratu beharrean. Esku hartu behar dugu! eta esku hartzeko kontziente izan eta nork bere burua ezagutu behar du. Porroak esfortzua nekezago egiten du, desanimatzen du eta depresioa errazten du. Ez utzi marihuanari zure bizitzaren jabe izaten. Nik, egun batean uztea erabaki nuen eta nire patuaren bridei oratu nien. Ordutik ez naiz bizitzeko beldur eta askea naiz.

Kannabisa alde batera lagatzen badugu, erabaki libreak hartu ahal izango ditugu eta besteengana hurreratuko gara. Besteen behar izana daukagu, eta besteek zu behar zaituzte etorkizun bat eraikitzeko. Zure droga-lagunek ezin dute ezer egin zuregatik une honetan, ze beren buruarekin ere ezin dute, ez dira beren buruaren jabe. Nola besteak maite, edo nork bere burua maite, ez baduzu soportatzen zeure burua drogatua zaudenean baizik? Drogatzailearen errealitatea ihesa da, eta bakardade handi bat. Bizitza urrutiratzen da, angustia bilakatzen da, eta droga konsumitzen dugularik baino ez dugu ahazten. Zenbat gazte-bizitza galduta!

Hori bilatzen zenuen? Zer aurkituko duzu plazer erraz horretan, zailtasunetatik ihesi? Zoriontasuna errealitate hauskorra da, etengabeko esfortzua eskatzen duena. Bizitza duin bat maitasunean oinarritzen da, zentzua ematen duen maitasunean eta gure ekintzak gidatzen dituen egian. Ihesa ez da zoriona. Hala ere, ez dizut errua botatzen. Ilusio eder horrek engainatu zintuen, ni engainatu ninduen moduan. Zeure buruarengan konfidantza irabaziko duzu bizitzaren alde borrokatzen bazara. Askatasuna eta erantzunkizuna batera doazen lekuan zure duintasuna berreskuratuko duzu. Utzi alde batera marihuanan izkutaturik bizitzeko angustia!

Nork bere onena ematean, arriskuak izaten dira tartean. Baina emaiozu zeure buruari benetako bizitza deskubritzeko aukera. Errealitatetik ihes egiten baduzu, suizidio espiritual eta humanora zoaz zuzen-zuzen. Laga ezazu kateatzen zaituen guztia; ez dizut promesarik egiten, baina zabaldu zure begiak eta bizitzaren edertasuna eta zure balioa deskubrituko dituzu. Oztopoen gainetik, hor dago emateko eta hartzeko zoriontasuna. Zoriontasun eta bake hori, ez dizu inongo ilusiorik emango. Ez izan beldurrik, altxa zure begirada hori eta abiatu zaitez zure etorkizunera. Saia zaitez ikusten lagunak zure inguruko jendearengan eta ez etsaiak.

Eguzkia egunero ateratzen da zuregatik ere. Bizitza benetan ederra da: ikasi deskubritzen eta maitatzen. Berak bere eskuak zabaltzen dizkizu, zaude ziur.

Beraz, ekin zure bideari. Zure zain gaude!
Posted by at No comments:

Thursday, September 14, 2006

Single-sex schools: The new rage in US

Duela urte bi, Seatlle-tik Washinton estatura, hau da, AEBetako Ipar Mendebaldera, aldatu zen Raj Natarajan bere familiarekin batera. Egin zuen lehenengo gauza neskentzako eskola bat bilatzea izan zen, bere bi alabentzako eskola egoki bat, hain zuzen. (DNA, Daily News and Analysis, Monday, June 12, 2006)

Sachin Kalbag

WASHINGTON DC: Two years ago, when Raj Natarajan relocated to Seatlle in Washington state on the northwestern coast of the United States, along with his family, the first thing he did was to go in search of a girls’ school for his two daughters.

He could not find one, and the locals did not even know what a girls’ school meant. In India, he told them, his daughters have always attended a single-sex school. He was also puzzled as to how the US, with more than 90,000 public schools did not have any single-sex school.

He called up Dr Leonard Sax, the founder of National Association for Single Sex Public Education, to find out why. And, as way of criticism, told Sax that his website sucks. Natarajan was right about single-sex schools. When he called, the whole of the United States had just six public schools offering single-sex classrooms.

They struck a friendly deal — Natarajan would redesign the website, while Sax would ensure that US public education would have hundreds of schools with single-sex classrooms. Both lived up to their promise.

Two years down the line, the US has 223 single-sex schools, and “their numbers are growing at a rate where we will have around 9,000 single-sex schools in three years,” says Sax.

Sax, a medical doctor as well as a PhD from the University of Pennsylvania, and author of the bestseller, Why Gender Matters, says that he is championing the cause of single-sex classrooms not because he wants to keep boys and girls separate, but because each gender has a different way of learning. For instance, he says, girls have better developed inner ears. This allows them to concentrate in classrooms where the teachers are softspoken. Boys just cannot concentrate in such an environment, and this is the reason that boys are thought to less attentive than girls.

“In India,” he says, “classrooms are huge, and if teachers were trained to teach boys and girls separately, the results would be dramatic.” He adds that boys should be allowed to stand, walk around, or even play when a class is going on. “This is because boys concentrate more while they are on the move, but with girls it is just the opposite. This is why girls do better at high school in several countries, including India.”

Single-sex classrooms do not mean that a girls’ school would be a convent or a boys’ school a monastery, he clarifies. “In fact, girls from co-ed schools prefer to date boys from a single-sex school because they are gentlemanly, courteous, and less prone to misbehaviour. If they want a long-term relationship, the girls would chose single-sex classroom boys.”

One of the myths he has to face when he advocates single-sex classrooms is that the children will become homosexuals. “A majority of population in this country is homophobic,” he says. “I get asked almost everywhere by parents asking whether their son will become gay or their daughter lesbian. It is only after I convince them otherwise that they relent.”

Most importantly, he adds, you have to understand gender differences, whether in the US or in India.

“If you don’t, you end up furthering stereotypes, and that could be sociological disaster.”
Posted by at No comments:
Subscribe to: Posts (Atom)